Notebooks, teclados, cafeteiras, controis remotos,  heladeras… todos estes produtos son reciclables en case un 90% das súas partes. Con todo, só o 20% dos refugallos electrónicos no mundo recíclase.

Globalmente, xéranse máis de 50 millóns de toneladas de residuos electrónicos por ano: é dicir, o equivalente a 62.500 millóns de dólares, segundo as Nacións Unidas (ONU).

"Neste momento, a maioría dos electrodomésticos teñen unha vida lineal en lugar de circular”, sostén Elizabeth  Jardim de Greenpeace. "Os dispositivos úsanse e logo, despois duns anos, a maioría termina no lixo”, agrega.

Segundo un informe recente da Real Sociedade Británica de Química (British Royal Society of Chemistry, en inglés), un teléfono intelixente medio contén 30 elementos químicos diferentes. Entre eles, atópanse as “terras raras”, como o tántalo, o itrio, o galio, o indio, que poderían esgotarse en 100 anos.

A extracción destes depósitos é custosa, consome moita enerxía e deixa residuos tóxicos ao seu paso. Ademais, ao entrar en contacto coa auga potable, poden xerar problemas de saúde nas persoas.

A gran maioría das terras raras extráense en China, onde as fontes de auga das provincias de Jiangxi e Shandong, así como a Rexión Autónoma de Mongolia interior, quedaron extremadamente contaminadas. Ademais, en moitos casos, a súa explotación utiliza man de obra infantil, financia conflitos en África e propaga enfermidades respiratorias entre os mineiros.

"Hai moitas preguntas abertas sobre como se pode conciliar a transición a unha economía libre de carbono e electrificada co dano ambiental causado pola extracción de materias primas”, explicou Josh  Lepawsky, investigador da Universidade Memorial de  Terranova, en Canadá.

 

Existen algunhas propostas innovadoras para reducir a nosa pegada de lixo electrónico. Por exemplo, en Alemaña, o Partido Verde propuxo unha orixinal idea para reducir os residuos electrónicos no país: ás persoas que decidan reciclar os seus teléfonos, reintegraránselles 25 euros.

Ademais, a Unión Europea introducirá un “dereito para reparar” a partir de 2021, a través do que decretará que as heladeras, lavalouzas e lavadoras deben ser reparables ata 10 anos despois da súa compra. Ademais, as pezas de reposto destes electrodomésticos deberán ser fáciles de conseguir.

Tamén existen alternativas ás principais marcas de teléfonos intelixentes: Fairphone, por exemplo, tenta utilizar materiais máis sostibles e desenvolver produtos cunha vida útil máis longa e máis fáciles de reparar.

Iniciativas como estas son clave para o desenvolvemento dunha economía circular na que reutilicemos, reciclemos e reparemos o que compramos, usando os recursos de forma máis eficiente.

Vía: RETEMA